Lees terug: Vlaardingse pleegouders staan terecht voor zware mishandeling

16:54 | Dinsdag verder

De pleegouders willen niets zeggen over hun strafeis. De behandeling wordt afgesloten. Aanstaande dinsdag 11 november gaat de behandeling verder. Dan komen de advocaten aan het woord.

16:51 | Strafeis

Volgens de officier van justitie zijn de pleegouders strafbaar aan zes strafbare feiten. Ze eisen 11 jaar cel voor de pleegouders. Ook moeten ze tbs met dwangverpleging krijgen, omdat de kans op herhaling groot is. Ook krijgen ze een contactverbod van vijf jaar voor de mishandelde kinderen. De pleegouders horen hun straf rustig aan.

Het Openbaar Ministerie is geschokt dat de kinderen als voorwerpen zijn behandeld. "Ze hebben het niet over jongens, meisjes of kinderen, maar over 'dingen'. De manier van praten over de kinderen heeft mede gezorgd voor deze gruwelijke daden. Deze zaak kan niet langs de meetlat van het OM worden gelegd. De zaak is uniek in zijn gruwelijkheid."

Volgens het Openbaar Ministerie zouden er ook schadevergoedingen moeten worden betaald. 500.000 euro voor het pleegmeisje, 15.000 euro voor haar zusje, 89.305 euro voor haar moeder en twee keer 10.000 euro voor de Syrische jongetjes. Voor de moeder en het zusje is het lager dan wat hun advocaat vraagt.

16:29 | John vindt zichzelf 'slachtoffer van instanties'

"John vertelt weinig over zijn eigen leven, hij vertelt vooral over Daisy", aldus het OM. "In 2011 was er een relatiecrisis, in 2012 had John een flinke depressie en in 2013 werd bij de gemeente Vlaardingen aangeklopt vanwege schuldenproblematiek. In 2015 was het eerste contact om pleegouders te worden." De ouders van John noemen Daisy 'een vrouw die stookte'.

"John zegt vaak wanhopig te zijn. Driekwart van wat er in de media staat was niet waar volgens John. De schuld gaat naar jeugdzorg. Hij ziet zichzelf als slachtoffer van de instanties."

"Het is een schuldgevoelige man, vooral richting Daisy."

16:18 | Daisy liegt vaak

"Meerdere mensen beschrijven Daisy als iemand die stookte en dingen vertelde die niet waar waren. Beide gaven bij de screening tot pleegouder aan dat er geen psychische of financiële problemen waren. Maar ze hadden een schuld van 60.000 euro."

"Daisy is iemand met twee gezichten. Ze zou onrust stoken en glimlachend de ruzie aanschouwen. Ze presenteert zich als een vlakke en beïnvloedbare vrouw, maar in het Pieter Baan Centrum zien ze een assertieve vrouw, ook als John er bij is. Richting John neemt ze de 'bovenpositie' in. John huilde vaak, maar Daisy toonde nauwelijks emotie. Het slachtofferschap zou ze dus expres inzetten."

"Ze is sterk manipulatief en zet mensen expres tegen elkaar op. Ze heeft een ernstige persoonlijkheidsstoornis."

16:01 | Mishandeling van de Syrische broertjes

Ze zouden een kruk en brandende sigaretten naar de Syrische jongens hebben gegooid. Ook kregen ze te weinig eten en moesten ze in een hondenhok slapen. "Ze moesten ook naakt slapen in een douche. Ook moest er verplicht babypap worden gegeten, en er werd een frikandel in hun mond geduwd. Ook kregen ze vaak 'billenklap' met een pan. Deze feiten lijken op de feiten tegen het pleegmeisje." Ook werden kinderen geslagen als ze niet goed Nederlands spraken.

Eén van de jongens werd een aap genoemd, vanwege haar op zijn rug. Eén van de broertjes vertelde dat hij zo bang was, dat hij is gaan liegen over wat er gebeurde in het pleeggezin.

15:57 | Kaalscheren

Het zusje zou vaak zijn meegesleurd aan één arm. Ook is het haar van het pleegmeisje en haar zusje afgeschoren. Bij de biologische dochter zat het haar er nog aan. Daisy vertelde dat er geen crème kan worden gehaald, omdat de biologische moeder niet wilde wisselen van huisarts. Volgens de voogd klopt dit niet. Later wordt er in appberichten gelachen om de kaalheid van de kinderen. Er was wel luizenshampoo, die alleen voor de biologische dochter was. "Het kaalscheren was volstrekt onnodig."

15:53 | Mishandeling van het zusje

Het OM gaat verder over de zaak rondom het zusje van het pleegmeisje. "Ze hebben verklaard dat ze het zusje nooit hebben geslagen. We zouden ze wel eens een 'horlepiep' hebben gegeven. Ook zou ze vaak vallen. Er zijn veel video's aangetroffen waarop het zusje huilt. Pleegvader antwoordt dan: 'gewoon een klap op haar reet geven'." In appjes wordt het zusje ook een t*fuskind genoemd. Over slaan wordt geappt: 'Je moet dat niet met je hand doen, maar met een slipper'.

En er zijn meer appjes: 'K*nkerkind zeg. Ik breng haar zo weg'. John reageert: 'Alleen harder aanpakken helpt, zet haar maar in de hoek bij de deur.'. Zoals de hele tijd schudt John heel lichtjes afkeurend zijn hoofd.

15:45 | Niet op tijd eten

Het OM begint over het brengen in hulpeloze toestand. "Ze hebben onvoldoende lichamelijk en medische verzorging gegeven. Ook te weinig voeding en het meisje kon niet vaak genoeg naar de wc gaan. Ze moest het in een emmer doen, wanneer ze in haar kamer was opgesloten. Toen ze in een kooi stond was de emmr niet meer nodig, toen kon ze het laten lopen in de lekbak waarin ze stond." Op de dag van de ziekenhuisopname zijn de spullen weggegooid.

Ook kreeg het meisje niet altijd op tijd eten, net als haar zusje. "Er is sprake van ernstig ondergewicht en ondervoeding. Toen ze in het gezin kwam had ze nog een normaal gewicht. Ze is mogelijk meerdere maanden ondervoed."

15:39 | Verklaring van de eigen dochter

De officier van justitie spreekt over de verklaring van de biologische dochter van de twee. "Papa deed de kamer op slot en mama haalde de klink uit de deur. Een vriendinnetje bleef slapen, en het meisje was aan het roepen. Wij hebben de deur geopend. Ze zat in een ding met allemaal stroom. In een hok met alleen een onderbroek aan. Het meisje had veel dorst en wilde water. Maar papa riep: 'stil!'."

John verklaarde later: 'Het pleegmeisje moest voelen hoe het was om gevangen te zitten'. Volgens het OM stond de kooi onder stroom. "Er zijn vele meters stroomdraad aangetroffen in de auto van de pleegvader." Ook zegt het OM dat de verdachten voor hun aanhoudingen in een telefoongesprek hun verklaringen hebben afgestemd.

Op de publieke tribune vloeien de tranen volop. Niet alleen bij familie, ook bij anderen.

15:33 | 'Het wordt nog bruter'

"Het vastketenen wordt bruter dan het al was. Eind maart met beide armen vastgeketend aan een stapelbed. Ook drie dagen daarna is ze naakt vastgeketend. 10 april staat ze op een plaat met een band om haar borst en wordt het weer een stapje extremer. 18 april is het meisje in de nacht te zien in een kooiconstructie, volledig naakt. Er loopt een stroomdraad naar het stopcontact. Het stroomkastje is op 4 april aangeschaft."

Op 10 april wordt er een lekbak en gazonharkstelen gekocht bij de Gamma. Dat werd later de kooi.

15:31 | 'Hele dag vastzitten'

"Er zijn tie-wraps aangetroffen met het bloed van het meisje erop. Het meisje is dus met tie-wraps vastgebonden. Ook zijn er foto’s waarop ze vastzit aan een klimtoestel, met een ketting aan haar enkel. In de avond stond ze er nog, met dezelfde kleding aan. Ze zou de hele dag vast hebben gezet. Ze moest haar behoefte doen in een emmer."

"Later staat ze op dezelfde wijze vastgebonden, maar dan helemaal naakt."

15:26 | 'Houden situatie van geweld in stand'

"Beiden laten ze de situatie van geweld in stand", volgens de officier van justitie. "Er is over langere periode sprake van samenwerking. Op 20 mei 2024 is er dan wel een einde gekomen aan het geweld. Dat kwam doordat John haar naar het ziekenhuis heeft gebracht." Volgens het OM is het te bewijzen dat ze het pleegmeisje zwaar hebben mishandeld. Er wordt verder gesproken over de vrijheidsberoving.

15:23 | Appberichten

Volgens het Openbaar Ministerie zijn de mishandelingen in vereniging gepleegd, gezien vele appberichten tussen de pleegouders. Er worden voorbeelden gegeven: 'Ze heeft het stekkertje van de camera eruit gehaald', 'Als het nog een keer doet breek ik haar vingers', 'Ze gedraag zich als een baby, dus we behandelen haar als een baby. Lekker kleineren'. Daarnaast nog: 'Roep eens door de camera dat ze nu gaat vreten en dat ze een probleem heeft.'

15:18 | Zwaar lichamelijk letsel

Wat is dan zwaar lichamelijk letsel? Volgens het OM is de mentale schade al genoeg. "De impact van kindermarteling is groot en langdurig, zowel op het kind als op het gezin waar het kind leeft. Dit is volgens ons op het pleegmeisje één op één van toepassing. Dat vindt het OM al zwaar lichamelijk letsel." Daarnaast zijn het hersenletsel en de botvorming in de spieren op zichzelf ook al zwaar lichamelijk letsel volgens het OM.

15:16 | Vijf gebroken ribben

"Ze had ook vijf ribbreuken en vijf wervelbreuken. Wervelbreuken zijn niet gebruikelijk bij een val van de trap. Kan ook door de voorovergebogen houding van het meisje zijn gekomen. Meerdere ribbreuken gebeurt vaker bij geweld dan bij een ongeluk. Ook ribbreuken zijn onwaarschijnlijk door een val van de trap gekomen." Volgens het OM zijn het hersenletsel, de botbreuken, de ondervoeding en de huidletsels door anderen toegebracht, waarschijnlijk door de pleegouders.

15:11 | Zwaar ondervoed

"Er is botvorming in de spieren, door het slaan op de benen. Ze is door John veelvuldig op haar benen geslagen. Dit was zo hard dat Daisy het tijdens een verhoor niet wilde nadoen hoe hard dat was door op de tafel te slaan."

"Bij opname in het ziekenhuis woog het meisje 19,5 kilo. Een normaal meisje van haar leeftijd weegt 34 kilogram. Als effect van ondervoeding is ze minder gegroeid en had ze aanzienlijk minder spierkracht. Het meisje zou de laatste twee weken voor de ziekenhuisopname niet meer goed hebben gegeten. Dus werd haar eten vermalen."

"Het wijst op ondervoeding gedurende meerdere weken en meerdere maanden. Bij binnenkomst in het gezin had ze een gezond gewicht. In december 2023 verklaart de supermarktmedewerker dat ze licht is. 'Ze is meer bot en spier'."

15:08 | Hersenletsel toegenomen door zuurstoftekort

"Gelet op de veelheid van letsels en op moeilijk bereikbare plekken moet het letsel zijn toegebracht door anderen", aldus de officier van justitie. Hij begint bij het hoofd- en hersenletsel. "De schade is toegenomen door zuurstoftekort. Er is sprake van herhaaldelijk optreden van mild hersenletsel. Dit kan niet spontaan." Het OM denkt daarom dat het door de verdachten is gedaan, niet door het meisje zelf.

Ook is er huidletsel te zien. Dit komt door haar vast te binden met een touw of een ketting. "En de doorligplekken op de hakken past bij het lang moeten blijven staan in een houding. De letsels op de rug kan wat ons betreft niet komen door één val van de trap."

15:02 | Verwondingen

De verwondingen van het meisje, die de forensisch arts heeft gezien op 22 mei 2024, worden opgesomd,  "Het letsel valt op door de slechte staat van voeding. Bloeduitstortingen in beide ogen en blauwe plekken. Schaafwonden op knieën en rechter voet. Genezende huidschade op de kin, schouder en schaamlip. Meerdere letsels op de rug, schouder, buik, voorhoofd en hals. Zwellingen van de huid, botbreuken in de benen en de ribben."

"Het letsel is honderd procent waarschijnlijker toegebracht door geweld, dan dat het een ongeluk was." Het letsel wordt dus verder onderzocht.

14:58 | 'Deze zaak staat niet op zichzelf'

"Er zijn veel spullen onderzocht, telefoons doorzocht en getuigen gehoord. Deze zaak heeft een enorme maatschappelijke impact. Dit is een zaak die gelukkig bijna niet voorkomt in Nederland. Maar de zaak staat niet op zichzelf, want ook andere kinderen zijn in dit gezin mishandeld. Het OM hoopt de mishandelde kinderen een stem te geven."

14:56 | OM aan het woord

We gaan verder. Het Openbaar Ministerie is nu aan het woord. Hij neemt het onderzoek door, wat begint met een telefoongesprek over de ziekenhuisopname op 21 mei 2024. Later horen we de strafeis.

14:33 | Onderbreking

Er wordt onderbroken en vanaf 14:50 uur is het Openbaar Ministerie aan het woord met de strafeis. De hele zaal is nog ontdaan van de slachtofferverklaringen dus een kleine pauze is goed op zijn plek.

14:26 | 'Ik heb gefluisterd dat het goed komt'

Ook de biologische moeder zou een schadevergoeding moeten krijgen volgens haar advocaat. Dit zou vooral terecht zijn vanwege de schok die ze had toen ze haar dochter zag. "Ze heeft haar dochter in het ziekenhuis aangetroffen zoals ze haar niet kende. Helemaal vermagerd, vol blauwe plekken en littekens. Ze kon niet bewegen, niet praten, ze rolde met haar ogen en ademde alsof ze stikte."

"Ze heeft naar haar gefluisterd dat ze van haar houdt en dat het goed komt. Na vijf minuten moest ze weg. Haar hersenen waren dusdanig opgezwollen dat de artsen rust voor haar wilden."

14:22 | Woont weer bij haar moeder

"Moeder was het niet eens met de plaatsing", aldus Hamers. "Dat is dat moedergevoel, en dat is vaak juist. Wat heeft het zusje wel niet hebben moeten meemaken? Een kind van twee wat zich niet kan verdedigen. Ze heeft veel gezien en meegemaakt. Ze heeft PTSS."

"Nu woont ze weer bij moeder, en ze doet het goed. Het gaat goed bij moeder."

14:18 | Het had jullie dochter kunnen zijn

Het woord is aan Frank Hamers, de advocaat van de biologische moeder en het zusje van het pleegmeisje. "Ook mij doet het wel wat deze twee dagen. Het zal je dochter maar zijn. Het had jullie dochter kunnen zijn, verdachten. Hoe hadden jullie het dan gevonden?"

14:16 | Schadevergoedingen Syrische jongens

De vertegenwoordiger van de Syrische jongens vraagt ook om schadevergoedingen. De oudste van de twee heeft sinds het nieuws over het pleegmeisje herbelevingen en kan de traumatherapie niet meer aan. "Wat de jongens hebben meegemaakt is een overtreffende trap van ernstig." Er wordt gevraagd om een schadevergoeding van 10.000 euro per jongen. Ook wordt gevraagd om een contactverbod met de pleegouders, ondanks dat er nu geen contact is.

14:10 | 500.000 euro schadevergoeding

Iedereen in de zaal is nog wat ontdaan van de emotionele toespraak van de biologische moeder van het pleegmeisje, maar toch gaat men door. Aan de orde zijn de schadevergoedingen die de slachtoffers willen. De advocaat die het meisje vertegenwoordigt vraagt om een bedrag van 500.000 euro vanwege immateriële schade.

14:05 | 'Achterlijk mens'

De biologische moeder beschuldigt de pleegouders. "Alleen maar omdat jullie gekleurde mensen haten. Jullie eigen kind en eerste pleegkind hadden geen littekens. Alle gekleurde kinderen hebben het wel. Ze zouden geen contact meer met hun kinderen mogen hebben. Hadden jullie maar naar mij geluisterd. Mijn kind was wel handelbaar, want alleen bij jullie problemen waren er problemen.

"Daar zitten jullie met je achterlijke koppen. Verwachten jullie dat we jullie vergeven? Ben je blij achterlijk mens? Wat jullie hebben gedaan is blijvend. Ik wens jullie het slechtste van het slechtste toe." Hard huilend verlaat de moeder de zaal.

14:03 | Moeder aan het woord

"Ik sta als moeder om mijn verhaal te doen. Een moeder die haar kleine meisjes niet heeft kunnen beschermen. Hoe kan je vergeven wat onvergeeflijk is? Hoe kan je vrede vinden als je hoort wat mijn kinderen is aangedaan? Mijn kleine meid werd opgesloten in een kooi, die onder stroom stond. Ze verdiende veiligheid, maar kreeg marteling. Mijn meisjes werden vernederd, geslagen. Mijn kind kreeg niets te eten."

"Ik vraag niet om wraak, maar om rechtvaardigheid. Dit mag nooit meer vergeten worden. Ze zijn monsters. Eindelijk kan ik jullie zelf aanspreken. Geen jeugdzorg, pleegzorg die jullie beschermd en de hand boven jullie hoofden houden."

13:58 | 'Het is verschrikkelijk'

Publiek, pers, rechters, maar ook rechtbankmedewerkers luisteren, zichtbaar emotioneel. "Geen enkele straf kan de tijd terugdraaien. Hopelijk zal het mensen en instanties aan het denken zetten. Niemand mag ooit meer denken dat een kind dit verdient."

De rechter zucht emotioneel en vraagt aan de pleegouders of ze willen reageren. Daisy: "Ik wil alleen maar zeggen dat het verschrikkelijk is." John: "Ik heb er moeite mee dat iemand anders haar mening wordt geïnterpreteerd."

Nu is de biologische moeder van het pleegmeisje aan het woord.

13:56 | Pure angst en wanhoop

"Of hoe het is om in een kamer vastgebonden te zijn met een emmer, om je behoefte te doen. Dat je de hele tijd moet blijven staan. Hoe het is om te worden vastgebonden? Hoe bang ze was? Hoe het is om naakt op een plank te staan tussen korte stokjes, mogelijk onder stroom?"

"Of lag het aan haar? Ze was radeloos, want hoe kon het stoppen? Ze had pure angst en wanhoop. Je moet kinderen niet straffen omdat ze zichzelf zijn. Zeker niet op de plek waar ze veilig had moeten zijn."

13:51 | 'Wat als ze het zelf had kunnen vertellen?"

"Ze zal dit nooit kunnen opschrijven, maar wat als ze dat wel zou kunnen? Zou ze beginnen op de hoop die ze had op een plekje waar men haar lief vond. Of zou ze beginnen over al haar verwondingen? Breuken in ribben, rugwervels, pols, middenhandsbeentje, kuitbeen. Of over de angstige verhalen achter het hersenletsel? Over de littekens?"

"Of de vernederingen? Toen ze werd kaalgeschoren? Maar de biologische dochter kreeg wel gewoon luizenshampoo. Over dat ze luiers moest dragen? Over dat ze werd opgesloten? Over dat ze met de vuist werd geslagen? Of over dat ze werd uitgehongerd? 21 mei 2024, toen ze in het ziekenhuis aankwam, had ze een BMI van 11,1: zeer ernstige ondervoeding."

13:48 | Intense depressieve momenten

Het woord is aan de bijzonder curator van het pleegmeisje. Ze vertelt over haar toestand. "Na acht maanden van intensieve revalidatie zit ze nu in een medisch gezinshuis. De revalidatie is stopgezet, want er is geen actieve vooruitgang te zien. Ze kan niet zelfstandig meedoen aan de samenleving. Ze is flink beperkt geraakt en heeft 24/7 begeleiding. Ze moet letterlijk aan de hand worden genomen en haar spraak is beperkt."

"Over haar hele lichaam zitten zichtbare littekens, die haar letterlijk voor het leven tekenen. Ze is emotioneel instabiel en snel prikkelbaar. Ze heeft last van angsten, spanningen en ze wantrouwt de wereld om haar heen. Ze heeft intense depressieve momenten. Ze krijgt traumatherapie, maar het is de vraag wat dat gaat helpen."

13:44 | 'We hadden toch aangifte gedaan?'

"Ik heb schade opgelopen in dit gezin", vervolgt hij. "Later hoorde ik over het pleegmeisje. Dit bleken ook John en Daisy te zijn. Wij hadden toch aangifte gedaan? Waarom is dat meisje daar geplaatst? Als er was geluisterd naar ons dan was dat meisje daar nooit naartoe gebracht."

13:42 | Moesten liegen van pleegouders

Het oudste van de twee Syrische jongens: "Ik wil vertellen dat ik mij heel machteloos heb gevoeld. Ik werd 10 toen ik er woonde. Het was een vreselijke tijd, het was de hel voor mij. Voor andere kinderen waren ze beter. Ik denk omdat wij geen Nederlandse kinderen zijn. Ik kon mijn kleine broertje niet beschermen."

"Ik heb mijn moeder alleen gezien via beeldbellen. We moesten dingen zeggen die niet waar waren. Dat we niet terug wilden en dat mama vreselijk was. Maar dat was niet waar, we wilden wel terug naar mama. Ze hielden ons achter de camera in de gaten. We mochten niks verkeerds zeggen over ze."

13:37 | 'Monstergezin'

"Ook ben ik boos op de instanties", vervolgt ze. "Ik ben nooit serieus genomen. Waardoor er later nog een meisje is geplaatst in het 'monstergezin'. Zelfs toen ze alles wisten deden ze nog niks. Ik werd als een lastige, zeurende ouder opzij geschoven. Jullie moeten alle kinderen, en de maatschappij beschermen tegen John en Daisy."

John vindt het 'naar om te horen'. Het woord wordt nu gedaan namens de oudste van de twee mishandelde Syrische jongens.

13:34 | 'Ik ben heel boos'

Inmiddels wonen haar kinderen weer bij haar. "Maar ze zijn beschadigd uit dit gezin gekomen. Ze hebben nachtmerries. Ze zijn beschadigd, getraumatiseerd. Mijn middelste zoon wordt nog steeds bang van enge geluiden. Ik ben heel boos. Boos op John en Daisy, wat ze mijn kinderen hebben gedaan is onmenselijk. Het zijn onze kinderen en jullie hadden het recht niet om ze zo te beschadigen."

"Ik kan er nu alleen maar voor ze zijn. Want nu zijn ze eindelijk thuis, eindelijk veilig."

13:30 | 'Ik vluchtte voor oorlog en geweld'

Er wordt een brief voorgelezen van de Syrische vrouw. "Ik ben in 2012 gevlucht voor oorlog en geweld. We hebben onze kinderen willen beschermen en naar een veiligere plek willen brengen." Ze vertelt dat ze in 2017 uit het gezin was 'gevlucht'. Toen werden haar kinderen uit huis geplaatst.

"Toen gingen ze naar de plek waar ze het meest beschadigd waren", vervolgt ze. "Waarom?" Ze spreekt over moeilijk contact met Daisy. "En ik mocht niet in het Arabisch met mijn kinderen praten, mijn moedertaal. Ik sprak niet goed Nederlands en toch moest ik Nederlands praten met mijn kind."

De organisatie die de jongens moest beschermen, Nidos, geloofde de verhalen van de pleegouders, niet die van de biologische moeder. "Ik mocht mijn kinderen niet meer zien."

13:28 | Zaak gaat verder met spreekrecht

De zaak gaat weer door. Eerst zullen biologische moeders gebruik maken van het spreekrecht. Vertegenwoordiger van de moeder van het jongste Syrische jongetje mag als eerste. 

12:35 | Lunch

Er wordt onderbroken voor een pauze. Om 13:15 uur gaat de rechtbank verder. Dan krijgen de advocaten van de slachtoffers de kans om schadevergoedingen te vragen. Ook zullen dan de slachtofferverklaringen worden uitgesproken. Daarna is het aan het Openbaar Ministerie en horen we de strafeis in deze zaak.

12:32 | 'Ik zoek het niet op, ik probeer het op te lossen'

De officier van justitie heeft ook nog een vraag aan John. "U zegt zich goed aan een situatie te kunnen onttrekken als u agressie voelt opkomen. Maar als ik de appjes bekijk krijg ik de indruk dat u de situaties die tot agressie leiden opzoekt. Klopt dat?" John: "Ik snap wat u wilt zeggen. Ik wil daar verder geen antwoord op geven. Maar ik kan het wel gewoon, u ziet andere dingen."

De officier van justitie vraagt door: "U appte 'zet haar maar in de hoek totdat ik thuis ben'. Dan zoekt u het toch op?" John: "Ik zoek het dan niet op. Ik probeer het juist op te lossen. De situatie is breder dan die u nu schetst."

12:25 | Hadden ze wel pleegouders moeten worden?

De rechter confronteert de twee met het begin van hun pleegouderschap. "Ik heb gelezen dat niet alle formulieren juist zijn ingevuld bij de aanvraag. Financiële kwesties zijn niet genoemd, net als psychische problemen." Volgens John is alles naar eer en geweten ingevuld. Daisy: "Ik wist niet van de psychische problemen, ikzelf had dat toen ook niet. En wij hebben ook nog papier van de schuldsanering overhandigd."

De rechter vraagt zich af of de twee überhaupt pleegouder hadden moeten worden. John vindt dat onterecht. "Met het eerste pleegkind gaat het negen jaar goed. En het had anders bij een selectieprocedure wel naar voren gekomen." Rechter: "Ben je niet willens en wetens dit vreselijke avontuur in gestapt?" John vindt van niet, ze hadden geen kwade bedoelingen.

Aan Daisy komt dezelfde vraag van de rechter. "U wilde zo graag kinderen. Heeft u niet er echt alles aan gedaan om pleegouder te kunnen worden." Daisy: "Ja en nee. Wij hebben alles eerlijk verteld, maar de pleegzorgmedewerker gunde het ons enorm. We zaten al zo lang in een IVF-traject. Na vier dagen kregen we al een pleegkind, geen aanwijzingen van jeugdzorg meegekregen."

12:16 | 'Anderen moeten ook verantwoording afleggen'

John wijst weer naar het gebrek aan hulp. "Ik had dit nooit mogen doen, maar dit is niet iets wat je plant in je agenda. De gebeurtenissen sluipen erin, mede door de problemen en het gebrek aan hulp vanuit jeugdzorg. Natuurlijk verdien ik straf, maar ik wil ook strijden dat mensen die haar goede hulp hadden moeten geven ook verantwoording afleggen."

12:13 | 'Ik schaam me'

John: "Ik schaam me dat ik hier zit. En dat zij (het Vlaardingse pleegmeisje, red.) dit heeft moeten meemaken. Zeker ligt de schuld voor het vastzetten bij mij." Rechter: "Heeft u ooit nagedacht hoe zij zich moet hebben gevoeld?" John: "Ja, dat snap ik zeker." Rechter: "Ja met je hoofd kan je dingen snappen. Met je hart kan je ook dingen voelen. Voelt u ook wat zij zou hebben gevoeld?" John: "Ja, nee, dat bedoel ik."

12:10 | Aan de bel trekken bij jeugdzorg

Waarom werd het pleegmeisje steeds heftiger vastgezet? John: "Wij probeerden aan alle kanten hulp te vragen. Het is natuurlijk geen excuus, maar ze komt op een gegeven moment fulltime thuis te zitten. Haar gedrag werd erger en daar ben ik teveel in meegegaan." Hij zegt meerdere malen bij jeugdzorg aan de bel te hebben getrokken.

Rechter: "Heeft u aan jeugdzorg ook gezegd: 'Het is zo erg ik moet haar zelfs aan de ketting zetten'?" John: "Nee ik heb niet gezegd dat ik haar aan de ketting heb gezet. Dat heb ik op een gegeven moment niet meer gezien."

12:06 | 'Niet eens met de conclusies'

John heeft kritiek op het rapport. "Ik ben het niet eens met de conclusie 'tbs met dwang'. Ik heb overal aan meegewerkt. Ik houd mij wel degelijk aan afspraken. Er zijn ook dingen in het rapport gekomen zonder mijn weerlegging erbij."

De rechter vraagt over de boosheid die hij ervaart. "Je kan best ver gaan tot ik boos wordt, als ik boos ben loop ik weg. Dan moet je me even op mezelf laten zijn." In het gezin zegt hij ook wel eens te zijn weggelopen als hij boos werd. "Maar toen ik terugkwam was er niks veranderd in haar gedrag."

12:02 | 'Ik deed het om iemand anders tevreden te houden'

Rechter: "Waarom stuurt u appjes met zo'n neerbuigende taal?" Daisy: "Dat schreef ik voor iemand anders (John) tevreden te houden." Nu is het woord aan John. Hij zegt vandaag wel weer te willen praten.

11:59 | 'Heeft u een straf verdiend?'

"Wilt u in therapie?", vraagt de rechter. "Ik ging al wekelijks in gesprek met een psycholoog", vertelt Daisy. "Ik wil zeker aan bepaalde dingen werken, bijvoorbeeld de argwaan die ik heb. Ik zou zeker willen veranderen, ook uit mezelf. Om voor mezelf op te kunnen komen." Rechter: "Maar de onderzoekers zeggen dat u het niet zou willen."

Daisy zegt zich aan voorwaarden te kunnen houden en dat tbs met dwang niet nodig is. Rechter: "Heeft u een straf verdiend?" Daisy: "Ik neem zeker mijn verantwoordelijkheid, ik had eerder moeten ingrijpen. Dus ik denk dat ik zeker een straf verdien. En er moet zeker iets in mijn gedrag veranderen."

11:52 | John vooral schuldig?

"Als ik alleen met de kinderen had gewoond had er nooit een kooi in het huis gestaan", zegt Daisy. "Dan hadden we hier niet gezeten." Ze lijkt hiermee de schuld naar John te schuiven. "Maar ik heb zelf ook zeker verantwoordelijkheid hierover. Ik wilde het stoppen." Maar volgens de rechter is daar niets over terug te vinden in haar telefoon. Ze zou geslagen worden door haar partner.

11:48 | 'Ik hoop nog een toekomst te hebben'

In het verleden had Daisy een loods met spullen die ze verkocht en had ze een eigen 'aardbeienboetiek'. De rechter vraagt hoe Daisy de toekomst ziet. "Dat vind ik een moeilijke vraag", reageert ze. "Ik hoop nog een toekomst te hebben. Dat ik kan werken, dat ik een eigen huisje heb." De rechter vraagt: "Is dat met of zonder John?" Daisy: "Dat zou ik nu nog niet weten."

11:44 | Persoon zonder empathie

"Hebben de vele verhuizingen in uw jeugd impact gehad?", vraagt de rechter. Volgens Daisy valt dat mee. "Ik vind het jammer dat mijn oma hierover niet is gehoord." Volgens de rechter wordt een onrustige jeugd in het rapport van het Pieter Baan Centrum als reden gegeven voor haar latere gedrag. Dat rapport telt overigens meer dan 800 pagina's. "Ik was in het Pieter Baan Centrum anders dan in de gevangenis en in het dagelijks leven."

"Ik praat wekelijks met een psycholoog. Ik herken mijzelf niet als een persoon zonder empathie", aldus Daisy. "Ik zorg voor mijn moeder en veel mensen komen naar mij toe voor hulp." Ze herkent zich wel in het wantrouwen wat zij vaak heeft, maar weet niet waar dat vandaan komt.

11:39 | Verder met de persoonlijke omstandigheden

Iedereen zit weer op zijn plek. De rechter gaat nu met de verdachten in gesprek over de persoonlijke omstandigheden. Allereerst zullen vragen aan Daisy W. worden gesteld. De rechter wil weten wie zij is. De eerste vraag gaat bijvoorbeeld over hoe zij opgroeide, grotendeels bij haar oma. Daisy: "Er werd gezegd dat ik niet geknuffeld werd in mijn jeugd. Mijn oma was een hele liefdevolle vrouw en heeft mij goed opgevangen."

11:04 | Pauze

Nadat de vragen door de deskundigen zijn beantwoord wil de rechter kort onderbreken. Om 11:30 uur gaat de behandeling verder. Dan zal het gaan over de persoonlijke omstandigheden van de verdachten.

11:01 | Sadisme moeilijk te verklaren

De rechter vraagt aan de psycholoog over de constatering 'sadisme': "U kunt dat niet echt verklaren, maar u schrijft het toch op. Kunt u dat eens uitleggen?" Psycholoog: "Op basis van het strafdossier hebben wij dat gezien. Sadisme is een overtreffende trap van macht en controle. Wij krijgen daar wel de suggestie van. Maar los van het strafdossier kunnen wij dat uit hun levensloop niet halen." De psycholoog heeft tijdens het onderzoek in het Pieter Baan Centrum geen sadisme weten te bespeuren.

"Maar het zegt ook wel iets dat wij dat sadisme voor de rest niet hebben kunnen aantreffen", concludeert de psycholoog. Dit kan betekenen dat het sadisme alleen optreedt wanneer ze zorgen voor deze specifieke kinderen die ze mishandeld zouden hebben.

10:57 | Verschil tussen tbs met dwang en met voorwaarden

Het verschil tussen tbs met voorwaarden en tbs met dwangverpleging gaat om de vrijheid van de verdachten. Tbs met voorwaarden kan, los van een celstraf, worden gegeven terwijl de persoon wel in de maatschappij meedoet. Bij een tbs met dwangverpleging zit de persoon in een gesloten kliniek.

Volgens de psycholoog is tbs met voorwaarden niet haalbaar. "Want beiden erkennen hun stoornis niet. Wij denken dat ze zich niet aan de voorwaarden zullen houden en in dat geval wordt het toch omgezet naar tbs met dwang."

10:47 | 'Hij is best vaardig in weglopen'

Volgens de psycholoog heeft John goed meegewerkt aan het onderzoek. "Hij probeerde inzet te tonen." Ook voor de psycholoog de vraag: is de kans op herhaling groot als hij geen relatie heeft of niet voor kinderen zorgt? "Wij denken dat John best vaardig is in weglopen", aldus de psycholoog. "Hij is ook nooit eerder veroordeeld voor agressie."

"Als hij kwetsbare kinderen toevertrouwd krijgt, dan is het risico matig", vervolgt de psycholoog. "Hij heeft bepaalde stoornissen die in die setting meer zullen opspelen. Hij heeft dan moeite om boosheid te controleren. Er zijn risico's en zonder relatie met Daisy is dat risico niet weg."

10:39 | 'Niet eens dat ze een stoornis heeft'

Er wordt door de psycholoog geadviseerd om tbs met dwangverpleging op te leggen. "Want waar moet je anders beginnen? Zij is het niet eens met de stoornis die ze heeft en ze is het ook niet eens met de invloed die haar stoornis heeft op haar daden. Ze manipuleert mensen, maar met die observatie is ze het zelf niet mee eens. Ze is het alleen eens met de angststoornis die wij zeggen dat ze heeft."

De advocaat van Daisy W. stuurt richting tbs met voorwaarden, en niet met dwang. "Maar wij zien echt niet dat wij iets anders kunnen adviseren dan tbs met dwang", vertelt de psycholoog.

10:33 | 'Best veel brieven naar elkaar gestuurd'

Advocaat van Daisy: "Wat was de vloed van het feit dat ze elkaar voor het eerst in het jaar weer zagen?" Psycholoog: "Bij binnenkomst kregen ze de gelegenheid om bijna een uur met elkaar te spreken. Ze konden even tot elkaar komen, even weer aarden met elkaar. Ze hebben elkaar ook best veel brieven gestuurd naar elkaar in de gevangenis."

Advocaat: "Is de kans op herhaling van mishandeling groot zonder John?" Psycholoog: "Nee die bijft verhoogd. Feit blijft dat ze een persoonlijkheidsstoornis heeft." De advocaat stelt dezelfde vraag over de aanwezigheid van kinderen in het gezin. De psycholoog geeft aan dat de kans op herhaling kleiner is als er geen kinderen in het gezin zijn.

10:28 | Psycholoog aan het woord

Alle vragen aan de psychiater zijn gesteld. Nu wordt de psycholoog van het Pieter Baan Centrum binnengelaten. Weer start de advocaat van Daisy W. met het stelen van vragen aan de deskundige.

10:20 | Drijfveren onduidelijk

Eén van de rechters vraagt door bij de psychiater. Dat gaat over de kans op herhaling. Psychiater: "Ze worden machteloos in de opvoeding en het wordt steeds erger." Rechter: "En versterken ze elkaar? Zeker gezien de nare opmerkingen en lachende smileys in appjes?" De psychiater kan daar niet echt antwoord op geven: "Wij moeten het ook doen met wat mensen ons laten weten. Je hoopt dat mensen bij de behandeling opener worden in hun drijfveren."

"Daisy is wel iemand waar rondom mensen snel in conflict kunnen raken. Alsof ze haar agressie uitbesteedt aan anderen", aldus de psychiater. Daisy vraagt zelf aan de psychiater welk voorbeeld ze heeft. De psychiater kan daar niet op antwoorden: "Ik ken niet alle verslagen precies uit mijn hoofd."

10:07 | 'Geen zicht op wie hij is'

De advocaat wil weten waarom het advies is om tbs met dwangverpleging op te leggen en niet met voorwaarden. "Hij zegt inderdaad overal aan te willen meewerken om herhaling te voorkomen", aldus de psychiater. "Maar hij heeft geen zicht op wie hij is en hoe zijn agressie werkt. Ook is hij het niet eens dat hij psychisch iets mankeert. We hebben echt gekeken naar tbs met voorwaarden, maar we hebben geconcludeerd dat dat bij meneer gewoon niet gaat."

Psychiater merkt wel op: "Als hij tbs met dwangverpleging zou krijgen kan het best dat zo'n traject snel doorlopen kan worden. Gegeven de huidige omstandigheden zouden wij tbs met dwang verstandig vinden. Dan kan je veel beter controleren."

09:57 | Kans op herhaling is laag, 'behalve bij kinderen'

Volgens de psychiater is er in algemene zin een lage kans op agressie. "Als hij kan weglopen doet hij dat. Maar als hij een kind opvoedt kan hij zich niet onttrekken. Dan is de kans op herhaling hoog. En als hij samen met Daisy een kind opvoedt is de kans op herhaling zeer hoog."

De advocaat wil weten hoe het advies, tbs met dwangverpleging, zou veranderen als de relatie met Daisy stopt en hij geen kinderen zal opvoeden. "Dat is niet in te schatten, dan moeten we hem in die situatie onderzoeken. En hij zal niet zomaar weg willen bij Daisy, want hij is dol op haar. En als hij weggaat bij haar is de kans groot dat hij eenzelfde soort vrouw zal zoeken. Hij wil een vrouw waar hij voor op kan komen."

Advocaat blijft aandringen op een onderzoek in het scenario dat John geen kinderen opvoedt. Psychiater: "Naar mijn weten hebben wij nog nooit zo'n onderzoek gedaan. Dat ligt een beetje buiten onze mogelijkheden."

09:52 | Trauma door hartaanval

Nu is de advocaat van John van den B. aan de beurt om vragen te stellen aan de psychiater. "Ik heb acht keer met hem gesproken", vertelt de psychiater. "Eén van de keren kwam hij niet opdagen. Toen had hij een vervelend gesprek gehad met de psycholoog, omdat Daisy die dag weg zou gaan uit het Pieter Baan Centrum."

John zou een trauma hebben opgelopen door de hartklachten van zijn eerste pleegkind, die hij volgens het OM niet mishandelde. Psychiater: "Hij was in de gevangenis getraumatiseerd wat betreft de hartaanval. En toen ging het pleegmeisje het volgens hem naspelen."

09:46 | 'Het lukte niet om een goede moeder te zijn'

"Het lukt niet om een goede moeder te zijn en dan vraagt ze John om het op te lossen", aldus de psychiater. "Wij hebben gezien dat zij veel ruis in de communicatie veroorzaakt. Ze zegt ook vaak: 'John heeft alles gedaan en ik ben volkomen onschuldig'."

De advocaat van Daisy bevraagt haar fel. "Ik heb toch nergens berichten gezien waarin ze John aanzet tot geweld?" Psychiater: "Nee dat klopt."

09:44 | Invloed van John op Daisy

De advocaat wil weten wat voor invloed de aanwezigheid van John heeft op Daisy. Volgens de psychiater zei Daisy eerder: 'als hij komt dan sla ik dicht'. "Maar we hebben dat eigenlijk niet gemerkt tijdens het onderzoek. Toen haar partner aankwam heeft ze zich wel één dag teruggetrokken, maar voor de rest bevond ze zich in de groep. Ze sprak ook met hem. We hebben geen erge gedragsverandering gezien wanneer John er wel of niet bij was."

Volgens de psychiater is de kans op herhaling groot. "Ze jagen elkaar aan", volgens de psychiater. "Maar ook zonder haar partner is de kans op herhaling bij Daisy groot. Ze kan snel aggressief worden, weliswaar niet fysiek. Wel kan ze anderen aanzetten tot fysieke agressie." Advocaat: "Waarom is ze dan niet eerder veroordeeld?" Psychiater: "Binnen twee maanden nadat de Syrische jongens aankwamen werd er al ingegrepen."

09:37 | 11 uur met pleegmoeder gesproken

De advocaat van Daisy W. gaat van start. Zij wil weten in hoeverre de psychiater is beïnvloed door media-aandacht en de ernst van de zaak. "Ik heb geprobeerd om dat zoveel mogelijk eruit te houden", aldus de psychiater. "Ik heb die plicht ook. We hebben in totaal elf uur gesproken met Daisy, normaal spreken wij ongeveer vijf uur met mensen. Pas aan het einde hadden we het over waar ze verdacht van wordt, terwijl zij het wel steeds opbracht."

De pleegmoeder heeft narcistische en borderline trekken. "Deze stoornissen zijn duurzaam aanwezig", volgens de psychiater. "Zij is ook eerder veroordeeld voor kleinere delicten. De stoornis is al op jonge leeftijd ontwikkeld."

09:29 | Deskundigen krijgen vragen

De eerste deskundige van het Pieter Baan Centrum, de psychiater, neemt plaats in de zaal. Zij zal vragen krijgen van de advocaten van de pleegouders. Zij willen meer te weten komen over de onderzoeken en over de psychische staat van hun cliënten.

09:21 | Pleegouders komen binnen

Daar zijn de pleegouders. Daisy W. is vandaag in het zwart gekleed, net als op 3 oktober, toen ze voor het eerst zelf aanwezig was bij de rechtszaak. John van den B. heeft exact dezelfde kleding aan als de andere twee keer dat hij voor de rechter verscheen: zwarte broek, zwarte hoodie en witte sneakers. De rechters komen binnen en de zaak gaat weer verder.

09:08 | Mensen stromen nog binnen

Net als op donderdag is het druk, maar wel iets minder druk. Net als gisteren is het niet gelukt om stipt om 09:00 uur te beginnen. Nog niet iedereen heeft plaatsgenomen in de zaal.

08:30 | Dag 2

De rechtbank van Rotterdam stroomt langzaam weer vol voor de tweede dag van de rechtszaak tegen de Vlaardingse pleegouders. Vandaag zullen er eerst vragen worden gesteld aan deskundigen van het Pieter Baan Centrum (PBC), om stoornissen van de pleegouders te duiden.

Tijdens een eerdere zitting vertelde de officier van justitie al het volgende: “Daisy heeft een ernstige en complexe persoonlijkheidsstoornis. Ze is narcistisch, theatraal en ze heeft trekken van borderline. John kan zich niet aanpassen aan zijn omgeving. Er is geen sprake van lustbeleving wanneer hij geweld pleegt, maar hij heeft wel de behoefte om de sterkste te zijn door het uitvoeren van agressie." Bij beide zou de kans op herhaling groot zijn en moeten ze daarom beide tbs met dwangverpleging krijgen.

Nadat de deskundigen van het PBC aan het woord zijn geweest, zal het woord zijn aan biologische moeders van de mishandelde pleegkinderen. Eén van de moeders van de Syrische jongetjes en de moeder van het Vlaardingse pleegmeisje en haar zusje zullen een slachtofferverklaring voorlezen.

Daarna is het woord aan de officier van justitie. Hij zal uitgebreid vertellen waarom ze tot deze verdenkingen zijn gekomen. Ook zullen we vandaag horen welke straf het Openbaar Ministerie in gedachte heeft voor de pleegouders.

---

Dag 1: Donderdag 6 november

16:47 | Behandeling is klaar, gaan morgen verder

De zaak is voor vandaag afgesloten. Vrijdagochtend 09:00 uur gaat de zaak verder. Dat zal beginnen met een verhoor van de deskundigen van het Pieter Baan Centrum. Morgen zal ook duidelijk worden hoe de officier van justitie kijkt naar de zaak en wat de strafeis zal zijn.

16:38 | Pleegouders willen niet meer praten

"De luiken gaan een beetje dicht geloof ik", zegt de rechter. Daisy en John willen steeds minder vaak antwoorden geven op de vragen van de rechters. "Ik ben er een beetje klaar mee", zegt John. "Er worden dingen uitgepikt waardoor het verhaal 6000 malen groter lijkt. Het is alleen maar 'het lijkt dat', dat zijn aannames. Als jullie me niet geloven, dan heeft het geen zin om te praten. Het is goed zo."

16:30 | Brandende sigaretten

De pleegouders zouden ook brandende sigaretten hebben gegooid naar de Syrische jongetjes. Daisy: "Ik rook niet dus ik kan dat niet hebben gedaan." John rookt wel. "Maar het is niet gebeurd." Wel zou hij af en toe een 'hollepiep' hebben gegeven. "Dat is een schop onder je hol", verduidelijkt Daisy. John wil er verder niet op in gaan. Hij wil het houden bij zijn verklaring, omdat hij boos wordt van alle 'valse' beschuldigingen.

16:25 | Slapen in hondenhok

De Syrische jongetjes zouden zijn geschopt en geslagen. Eén van de jongens had in een hondenhok moeten slapen. Ook kregen ze varkensvlees te eten, wat ze niet mogen vanwege hun geloof. "Dat klopt niet", volgens Daisy. "Ze kregen frikandellen van de halal-slager. Ook haalden we wel eens vis, kibbeling. Toen zei hij dat het niet halal was." Het jongetje was toen 5 jaar oud.

16:12 | 'Er was niks aan de hand, tot zij kwamen'

De vragen gaan verder over de Syrische jongens die in 2021 in het gezin woonden. Het begint in 2015, toen wilde vooral Daisy heel graag pleegmoeder worden. Ze kregen in januari 2016 een pleegkind van vijf maanden. Vervolgens raakte ze zwanger van een dochter. "U had in 2015 ook een schuld van 60.000 euro", legt de rechter voor. "Er zijn suggesties dat u voor het geld pleegouder bent geworden." John, licht geïrriteerd: "We wisten niet eens dat we een vergoeding zouden krijgen." 

John begint feller te worden richting de rechters. "De eerste jaren was er niks aan de hand. Vervolgens krijgen we drie Syrische jongetjes in huis, die zich enorm misdragen. Eén daarvan sturen wij zelf al weg, daarna gaat het ook mis. Vervolgens nemen we, uit de goedheid van ons hart, nog twee meisjes in huis. Deze meisjes hadden dezelfde kwalen als die jongens."

16:04 | 'Ik zeg heel veel, maar ik doe heel weinig'

In een appje stuurt John. "Je moet haar een riem om doen", over het zusje van het pleegmeisje. De officier van justitie vraagt of dat ook is gebeurd. "Nee. Ik zeg heel veel, maar ik doe heel weinig. Ik heb haar niet vastgemaakt." De officier van justitie leest nog een appje voor. "U stuurt: 'Zet haar maar in de hoek tot ik thuiskom. Dan krijgt ze een grote mond van mij.' Dat komt heel dreigend over." John: "Dat kan dat u dat vindt."

15:54 | 'T*fuskind zeg'

Het zusje van het pleegmeisje, toen 2 jaar oud, was veel aan het huilen. Pleegouders appen elkaar: 'Gewoon een klap op haar reet geven', 'Gewoon zeggen dat ze haar bek moet houden', 'Dit ding krijst alleen maar' en 'T*fuskind zeg'.

Op een gegeven moment had ze straf en moest ze in de hoek staan. "Daar heb ik een emmer onder gezet, want we waren haar aan het trainen om zindelijk te worden."

Een ander appje: "Ik heb haar een keiharde vuist gegeven, mijn hand is er van kapot." Het zusje had lange tijd een flinke bult op haar voorhoofd. Volgens de pleegmoeder komt dat niet door een gegeven klap.

15:50 | Kaalgeschoren meisjes

Rechter: "Ik zie berichten met foto's van de zusjes met gemillimeterd haar. En Daisy moet daar om lachen." Daisy: "Ja het zag er niet uit." Rechter: vond u het niet zielig? Dat laat u namelijk niet blijken. U zegt ook: 'jezus hahaha'." Daisy blijft stil. De rechter gaat door: "John appt: 'dag luizen'. De zusjes mochten kaal worden tegen de luizen, maar later lees ik dat een ander kind niet kaal mag."

Later begint Daisy over ontharingscrème die in de haren zou zijn gesmeerd. Hier vindt de rechter niets over terug in de stukken.

15:44 | Verwondingen zusje pleegmeisje

Het zusje van het pleegmeisje had krassen in haar gezicht. "Dat kwam door de kat van mijn schoonzus", aldus Daisy. Maar volgens de rechter was het later toch de hond, of haar zus of zijzelf. John komt er nog overheen: "Alles wat zij had is door de biologische moeder gedaan." Rechter: "Ik weet niet of we dat pad op moeten gaan."

Ook had ze een bult op haar hoofd. Ze zou zijn gevallen bij 'De IJsbeertjes'. Andere keren verklaren de verdachten dat ze op de punt van een tafel terecht is gekomen.

15:38 | Verder met de andere pleegkinderen

Na een pauze van rond een half uur gaan we weer van start. De rechters zullen zich nu richten op de andere twee zaken. De ene tegen het jongere zusje van het pleegmeisje, de andere tegen twee Syrische jongetjes. Ze zouden ze allemaal hebben mishandeld.

15:10 | Pauze

Er wordt een pauze genomen in de rechtbank. Alles over het Vlaardingse pleegmeisje is nu besproken. Na de pauze, rond 15:30 uur, zal er worden doorgesproken over zaken van de andere pleegkinderen.

15:04 | Kon ze nog lopen de laatste week?

De rechter vraagt zich af of het pleegmeisje überhaupt de laatste week heeft rondgelopen. "Op 15 mei zie ik geen kooi meer, maar een matras. En ik zie een heel vermagerd kind." Volgens John heeft ze de laatste week wel nog gelopen. Hij benadrukt nogmaals dat hij niet weet hoe het pleegmeisje aan al het letsel kwam. Rechter: "Maar een kind heeft toch pijn van gebroken ribben en wervels?"

De antwoorden van de pleegouders wekken steeds meer verbazing op de publieke tribune.

14:58 | 'Mijn gezin beschermen'

De rechter vraagt aan John: "Dacht u dat u bedreigd werd door een kwetsbaar kind van 10?" John: "In haar gedrag zeker. Ik ben te ver gegaan. De drang om mijn gezin te beschermen en haar tegen zichzelf te beschermen was te groot." Rechter: "U straft veel. En op een gegeven moment bent u door de straffen heen en dan gaat u te ver."

Daisy wordt ook bevraagd: "U zegt steeds dat u het er niet meer eens was en dat u er ruzie over had. Waarom zien we daar dan niets van terug in de stukken?" Daar heeft Daisy geen antwoord op. Waarom ze niet aan instanties heeft verteld dat ze aan de ketting stond? "Dat durfde ik niet."

14:51 | Alleen koude rijst

"Het kind is de hele dag alleen geweest en om 21:15 uur appt de pleegvader: 'Je moet zelf weten of ze te eten krijgt'", zegt de rechter. "Toen heeft ze alleen koude rijst gekregen. Serieus? Is dat wat u een kind van 10 te eten geeft na een hele dag alleen?" Volgens Daisy was het niet koud. "Het was warme droge rijst met broccoli, dat at zij graag."

14:47 | 'Het is toch in uw huis gebeurd?'

De rechter vraagt nog een keer waarom er op 14 mei door Daisy wordt gegoogeld naar 'flauwvallen'. "U zei net dat u dat deed vanwege uw moeder, maar die lag toen al twee dagen in het ziekenhuis." Volgens Daisy werd haar moeder overgeplaatst naar een andere afdeling en kreeg ze onder andere een delier. "Maar dat heeft vrij weinig met flauwvallen te maken", aldus de rechter.

Daisy nam het pleegmeisje regelmatig mee naar een loods. "Dan maakt u haar toch los?" Daisy: "Maar zo heftig als deze foto's heb ik dat niet gezien." De rechter twijfelt: "Het is toch in uw huis gebeurd?"

14:41 | Andere rechter aan het woord

Een andere rechter neemt het woord en begint vragen te stellen. "U zegt dat u haar in een kooi stopt om haar te beschermen. Waarom lees ik dan nergens: 'hè ze is veilig'? Ik lees alleen dat ze u kunt helpen met klusjes." John zegt dat niet zo te hebben bedoeld, maar zegt ook dat het meisje soms met messen zwaaide. Waarom een kind van tien rond middernacht nog wakker is om bijvoorbeeld gymnastiek te doen? "Ja geen idee", aldus John.

14:38 | Opsomming van foto's blijft doorgaan

De rechter gaat nog steeds door met het opsommen van de huiveringwekkende foto's, die het publiek niet te zien krijgt. Inmiddels is het niet alleen meer een ketting, maar zit ze nu ook in een kooi, gemaakt door John. De kooi is gemaakt met een lekbak en stokken. Er hangt een stroomdraad aan, met de stekker in het stopcontact. Na enorm veel foto's stopt de opsomming met een foto van 15 mei.

14:32 | Hele tijd aan de ketting?

Door de lange reeks foto's vraagt de rechter zich af of het pleegmeisje de hele tijd aan de ketting zat, mede vanwege de emmer op de kamer. "Dat klopt niet", aldus John. "Wat is er dan in de tussentijd gebeurd?", vraagt de rechter. John: ze lag ook in haar bed, weliswaar met een ketting om haar enkel. 's Nachts lag ze in de kamer, overdag zat de in haar kamer huiswerk te maken." Volgens John zat het pleegmeisje altijd aan de ketting wanneer ze alleen thuis was.

De rechter blijft zich verbazen over de situatie. John bijt van zich af: "U heeft gelukkig niet in deze situatie gezeten waar wij in hebben gezeten", wijzend op het probleemgedrag van zijn pleegdochter. Het is het enige moment tijdens de zitting dat er geluid komt van de publieke tribune, een verbaasde zucht.

14:21 | Foto's van vastbinden

De rechter neemt verschillende foto's door. Allemaal foto's vanuit haar kinderkamer, met het pleegmeisje erop. Op één foto staat ze vastgebonden met handboeien. "Dat was een grapje", reageert John snel. Maar vijftien seconden later is er nog een foto gemaakt waarop ze met een ketting aan haar enkel vastzat aan een klimrek, met een emmer naast zich. John: "Emmer is om te plassen, en ik heb haar met die ketting wel eens vastgezet." Daisy zegt er van te schrikken.

In een periode van twee maanden zijn er ruim twintig foto's gemaakt van een vastgebonden meisje. Vooral op 20 tot en met 25 februari veel. Op 20 februari nog met een ketting aan haar enkel en een blauw oog. Dagen daarna wordt het steeds erger met een ketting extra om haar borst, geheel naakt en op handen en knieën. Gezichten op de publieke tribune beginnen steeds witter weg te trekken.

In maart wordt het nog gruwelijker. "Er loopt een ketting naar het pleegmeisje, die verdwijnt onder het deken." Later zijn er ook foto's van het pleegmeisje met haar broek op haar knieën en met een bevuilde luier in haar hand. De gruwelijke opsomming van foto's door de rechter lijkt eindeloos. "Ik merk dat ik het lastig vind om voor te lezen. Het valt ook niet mee, maar ik ga wel door."

14:00 | 'Ik geef op'

Bij doorzoekingen in het huis is een boekje gevonden. Er staat iets in geschreven, in het handschrift van het pleegmeisje. "Lieve Daisy, ik vond het ook niet leuk toen ik aan de ketting stond. Ik zal niks slopen, want ik wil niet aan de ketting. Het spijt me Daisy dat ik bleef doorgaan. Je ging me daarna vastzetten. Het deed pijn aan mijn hoofd en het was vermoeiend." Op een ander briefje stond nog: "Ik geef op."

Volgens Daisy zijn het strafregels die het pleegmeisje moest opschrijven van haar pleegvader. John ziet het anders: "Nee, ze moest haar eigen verhaal vertellen aan Daisy." Het briefje met 'ik geef op' zegt John niet bekend voor te komen.

13:52 | Zwaargewond in het ziekenhuis

"Wat is er gebeurd op 20 mei?", vraagt de rechter over de dag dat het pleegmeisje in het ziekenhuis belandde. "Wist ik het maar", zegt John. "Ik hoorde rond half tien, tien uur een bonk. Ik dacht dat de kinderen aan het ravotten waren, dus ik schreeuwde dat ze moesten slapen. Rond twaalf uur kwam ik boven en zag ik haar liggen. Ze keek me aan en bewoog niet. Ik pakte haar en ik merkte dat ze slap was."

De rechter vraagt hoe dat is gekomen. "Want veel van de letsels kan een kind van tien zichzelf niet toebrengen. Gebroken ribben, wervels, bloedingen in de hersenen. Deskundigen vinden het ook teveel om op te noemen." Beide pleegouders zeggen niet te weten hoe het is gebeurd. "Ik weet in ieder geval dat ik het niet gedaan heb", zegt John. Daisy: "Ik weet ook niet hoe ze eraan is gekomen."

Rechter: "Ik daag u uit. Er zitten mensen wel eens op die stoel die dingen niet zeggen die ze wel weten." John is stellig. "Ik heb dit letsel niet aan haar toegebracht." John wordt emotioneel. "Er wordt veel gezegd, dat wij dingen gedaan zou hebben. Ik heb overal aan meegewerkt, maar er wordt een ander beeld geschetst, van iemand die ik niet ben."

13:37 | Spullen wegbrengen op dag van ziekenhuisopname

Op camerabeelden is te zien dat de pleegouders op 20 mei 2024 om 21:36 uur, uren voordat het pleegmeisje in het ziekenhuis aankwam. "Jullie lopen met een lekbak, waar de kooi van was gemaakt, en grote tassen de achtertuin uit. In die tassen zitten tie-wraps, plukken haar en luiers. Wat was er aan de hand?" John: "Wij gingen bij het uitlaten van de hond gewoon het vuil wegbrengen. De lekbak was niet meer nodig. Het ging weer redelijk goed met haar gedrag. Ze deed wat ik vroeg, dus het doel was bereikt."

Daisy zegt niet te weten dat er bebloede tie-wraps en plukken haar in de zakken zaten die ze wegbracht.

13:29 | Google: 'Hoe gevaarlijk is bewusteloosheid?'

Op 8 mei heeft pleegvader John 'Diepe bewusteloosheid' en 'Hoe gevaarlijk is bewusteloosheid?' ingetypt op Google. "Ze speelde vaak hartaanvallen na", aldus John. "Soms één minuut, soms een kwartier. In het begin zie je niet wat er aan de hand is, daarom heb ik dat gezocht." Op 11 mei heeft Daisy gezocht op 'flauwvallen door te weinig eten'.

"Dat komt door mijn moeder", vertelt Daisy. "Zij zakte elke keer weg en viel flauw." De rechter zoekt naar de echte reden. "Jullie hebben allebei dus een andere uitleg waarom jullie dit soort dingen opzochten, één tot twee weken voordat het pleegmeisje in het ziekenhuis terecht kwam."

Andere zoekopdrachten worden opgenoemd door de rechter. 'Flauwvallen en hoe wakker maken', 'buiten bewustzijn', 'hartslag kind 160' en 'door stress niet praten'.

13:18 | 'Ze wilde dood'

Op 24 april 2024, een maand voordat ze in het ziekenhuis belandde, is het pleegmeisje voor het laatste buiten geweest. De rechter vraagt waarom John het pleegmeisje vastbond. "Elke dag kreeg ze de kans om het goed te doen, dan was het weer goed. Ze wilde zichzelf wat aan doen, uit het raam springen. Ze zei letterlijk: 'kon ik maar door het raam springen, want ik wil dood'. Ik zat op een gegeven moment drie uur met haar in mijn armen, omdat ze zichzelf wat aan wilde doen."

"Ik kan niet 24 uur met haar in mijn armen zitten", zegt John tot slot. "Maar je kan haar ook niet 24 uur opsluiten", reageert de rechter.

13:14 | 'Hoe dan?'

De rechter richt zich tot Daisy. "In sommige van de berichten lees ik instemming en zie ik lachende smileys. U heeft niet gestuurd: 'ben je helemaal besodemieterd?'. Hoe dan?" Daisy: "Daar zit een heel verhaal achter. John gaf mij de opdracht haar in de hoek te zetten. We waren koekjes aan het bakken en toen kwam John thuis. Ik had haar niet in de hoek gezet, toen moest ik dat van John alsnog doen", zegt Daisy verschrikt.

13:10 | 'Ik ben de realiteit verloren'

De rechter begint over de kooi die pleegvader John zelf heeft gemaakt. "Een lekbak, met hoge stokken", aldus de rechter. "Het begon met iets kleins: in de hoek staan", vertelt John. "Ik ging steeds verder in de straf. Toen heb ik besloten een kooi te maken. Ik ben de strijd met haar aangegaan en toen ben ik de realiteit verloren. Zij heeft geen schuld, ik had het moeten zien."

"Zij schreeuwde gewoon om hulp", zegt John. Rechter: "Maar je biedt toch geen hulp door haar in een kooi te stoppen?" John: "Daar ben ik de realiteit verloren. Ik heb niet meer gezien wat goed en fout was."

13:03 | 'Ik had moeten ingrijpen'

Pleegmoeder Daisy zegt dat ze had moeten ingrijpen toen ze de kooi zag. "Ik wilde met John praten, maar toen begon hij me te slaan. Ik stond op het punt om de kinderen te pakken en weg te gaan. Maar beneden bleef ik verstijfd in de gang staan en ging ik dus niet."

12:59 | Kooi onder stroom

De rechter begint over een hondentrainingsband, met een stroomkastje eraan. "Dat heb ik gekocht door de hond", aldus John. "Toen ik het kooitje gemaakt heb heb ik het kastje gebruikt om het pleegmeisje te doen denken dat er stroom op stond. Zodat ze er niet uit kon gaan." Daisy over de kooi onder stroom: "Ik zag het stroomkastje pas aan de kooi hangen toen ik de foto's zag bij het politiebureau. Toen ik die kooi alleen al zag hebben we enorme ruzie gehad."

Ook is er een foto te zien waar het pleegmeisje midden in de nacht naakt in een lage kooi staat. "Met handen op de rug met zwarte banden om de borst heup en enkels", aldus de rechter, die zich afvraagt waarom de handen achter haar rug werden vastgebonden. John: "Handen op de rug is standaard als je in de hoek moet staan."

Op een ander moment is een filmpje verstuurd waar het pleegmeisje aan het opruimen is. Rechter: "U zei daar: 'je hebt nog vier minuten, anders is het pats'. Wat bedoelt u?" John: "een lichte variant van een schop onder je hol."

12:50 | Zaak gaat verder

De rechter maakte voor de pauze een prima voorspelling over de tijd. Om 12:50 uur komen de pleegouders weer binnen en gaat de rechter verder met vragen stellen. "We gaan verder met de tijdreis langs mijn tijdlijn van dingen die opvielen."

11:45 | Pauze

De rechter kondigt een korte pauze aan. "Ik heb nog één vraag over dit thema, daarna stoppen we even kort. Straks moeten we het nog over een kooi gaan hebben. Er zijn nog duizend vragen te bedenken, maar we gaan nu even onderbreken." De zaak gaat om 12:30 uur verder. "Maar dat wordt zeker 12:45 uur."

11:40 | Naakt vastgemaakt

De rechter praat over een foto van het pleegmeisje, op 23 maart 2024. "Naakt, wijdbeens, staand in de kamer. Beide armen en rechterenkel vast aan de ketting. Ducttape op haar gezicht. Daisy appt: 'zal ik haar losmaken? Dan kan ze de keuken doen'." Volgens John zat de ducttape niet op haar mond, maar op een kapot masker op haar mond. "Want ze spuugde, en ze maakte het masker kapot."

11:36 | Naakt dansen voor straf

Ander bericht van John aan Daisy: "Moet je op de camera kijken, ze moet blijven dansen van mij hahahahaha." Daisy reageert lachend. "Ze wilde niet luisteren. Ze moest stilstaan maar ze bleef dansen. Toen werd dansen de straf." De rechter vraagt zich af waarom de pleegouders moesten lachen om het dansen, terwijl ze alleen een luier aan had. "In de straf had ik geen plezier", aldus John. "Maar het beeld wat het opleverde moest ik wel lachen." In de verdere berichten wordt het pleegmeisje lachend een 'Pornhub-danseres' genoemd."

Rechter: "Ik blijf goed naar u luisteren, maar ik vind het heel moeilijk. Waar zit ik nou naar te kijken?", wijzend naar de berichten. Daisy: "Het was nergens voor nodig, het had nooit mogen gebeuren."

11:32 | Meisje aan de ketting

Rechter leest berichten van John voor bij een foto van het pleegmeisje die vastzit met een ketting aan haar enkel. "De sleutel zit in de cv-kast." En later: "Ik ga even liggen, ze zit nog even vast. Ze kan de afwas doen als jij er bent." John: "Ja de afwas was ook een straf, op een gegeven moment ben je door je straffen heen."

Andere keer vraagt John: "Is het goed gegaan thuis?" Daisy: "Ja goed gegaan, maar plakband zit in haar haar vast." John: "Heel goed eigen schuld, zat het nog goed vast?" Daisy: "Ja! (met drie schaterende smileys erbij)" John: "En haar handen?" Daisy: "Die zitten nog vast."

Volgens John gebruikte hij ducttape om luiers weer vast te maken. "Ze trok het steeds weer kapot. Als ze niet luisterde en niet rechtop bleef staan bond ik haar armen vast aan haar luier."

11:21 | Pleegmeisje zit thuis

Vanaf eind december 2023 zit het pleegmeisje dus thuis. "Maar wij hadden ook afspraken en werk", vertelt John. "Soms was ze alleen thuis en moest ze huiswerk maken op haar kamer." De rechter vertelt dat John haar toen in de gaten hield met de camera die in haar kamer hing.

Volgens Daisy was het wachten op hulp. "Ik had wekelijks contact met school. Er werd gekeken naar dagbesteding, maar dat is er niet van gekomen. In eerste instantie hadden we een oppas, later kregen we nog een oppas vanuit Enver." Daisy nam het pleegmeisje regelmatig mee naar haar werk. "Tot ze daar ook dingen ging vertellen over John."

11:17 | Van school gehaald

Op een gegeven moment is er in december 2023 commotie op school. "Ze wilde niet meer naar huis. Er zou geschreeuwd en geslagen worden en ze zou naakt in de tuin hebben moeten staan." Daisy: "Ze wilde niet meer terug naar de pleegvader. Ik zei: 'John is niet thuis, je kan gewoon naar huis komen'."

Op 18 december 2023 werd duidelijk dat het pleegmeisje niet meer welkom was op school. "Het is onbegrijpelijk dat de school dit eenzijdig kan beslissen", aldus John. "We zijn niet eens in gesprek geweest." Volgens Daisy kwam dit door het feit dat ze zou op school zouden hebben gestolen en vernield zouden hebben. "Eerst moest er hulp komen, dan mocht ze weer naar school."

Volgens John kwam die hulp niet. "En wij zaten 24 uur per dag met dit probleemgedrag thuis", vertelt John. "Meerdere keren hebben we aan de bel getrokken, maar de zorg kwam maar niet."

11:06 | Mensen aanklampen in supermarkt

De rechter vraagt over het moment dat het pleegmeisje willekeurige mensen om hulp vroeg in de Dirk van der Broek in de Vlaardingse Westwijk op 3 december. “Ze kon niet meer goed lopen. Ze zei dat ze de badkamer moest schoonmaken. Toen dat niet is gelukt moest ze squats doen en vuistslagen op haar benen ontvangen”, leest de rechter voor. Volgens John ging het niet om vuistslagen, maar om een ‘veeg’. Volgens de rechter is er botweefsel gaan groeien in de spieren. “Dat gebeurt bij veelvuldig geweld.”

Volgens Daisy was het pleegmeisje vier uur in de badkamer bezig om schoon te maken. “Ze had alles besmeurd met verf. Ze was ons aan het uitdagen.” John: “De agent vond het raar dat ze bij het weglopen toch ineens weer kon lopen. Wij waren bekend met deze beschuldigingen die ze wel vaker deed.”

Gedurende de schokkende dingen die de rechter voorleest worden de pleegouders steeds emotioneler. Ze vegen regelmatig tranen van hun wangen.

10:58 | 'Wist ik maar hoe het mis kon gaan'

Volgens John bleef het pleegmeisje uitdagend gedrag herhalen. "Omdat het zo vaak gebeurde ging ik er steeds lichter mee om. Ik ging er steeds minder aandacht aan besteden. Omdat je er zo dicht op zit zie je het niet meer." De rechter vraagt zich af: "Maar denk je dan niet: 'John waar ben ik mee bezig?'". John: "Had ik dat maar gedaan. Wist ik maar hoe het mis kon gaan. Ik had dit nooit van mezelf verwacht." John wordt emotioneel en tranen lopen over zijn wangen.

De pleegouders wilden niet meewerken aan behandelingen, zoals een GZ-psycholoog en speltherapie. "Gebrek aan tijd", volgens John. "We moesten dan elke maandag ergens zijn. We waren in een gezin van zes mensen, met zes agenda's."

10:49 | Overplaatsing tegengehouden

"Ze is zeker wel in haar eentje gesproken door hulpverleners", zegt John op de opmerking dat de pleegzorgbegeleider nooit alleen is gesproken. In juni 2023 kwam er een verzoek tot overplaatsing van het pleegmeisje, maar dat hebben de pleegouders tegengehouden. "We waren overtuigd dat ze de juiste hulp zou krijgen. Zij wilde zelf ook bij ons blijven." Volgens Daisy was John bang voor overplaatsing. "Hij was bang dat het in een ander gezin mis zou gaan en dat nieuwe pleegouders aangifte tegen hem zouden doen."

De rechter vraagt zich af: "het komt over alsof u bang bent dat de dingen die bij u gebeuren worden doorverteld aan een volgend gezin." Daar gaat John niet op in.

10:43 | Pols gebroken bij het fietsen

Op 13 juni 2023 heeft het pleegmeisje haar pols gebroken. "Ze was tegen een paal aan gefietst na het doen van een boodschap, dat vertelde ze me", aldus John. Uiteindelijk ging John naar de huisarts en appte hij naar Daisy over de situatie. Daisy stuurde een screenshot terug van de Facebookgroep 'Stop de jeugdzorg'. Daisy zegt niet meer te weten waarom ze dat deed.

Later sturen John en Daisy berichten naar elkaar die 'jennerig' kunnen overkomen. Grappende verwijzingen naar het fietsen tegen een paal. Hier doen de pleegouders verder geen uitspraken over.

10:35 | 'Moeilijk kind'

“Het was om te zien een vrolijk meisje”, aldus John. "Maar wel met kanttekeningen eraan en de gebruiksaanwijzing krijg je er niet bij." Volgens Daisy was het meisje 'liefdevol'. "Maar ze had wat problemen. We werden door school gebeld dat ze dingen wilde stelen, bijvoorbeeld sierraden van kinderen.

De rechter vertelt over 'confronterende foto's'. "Ik zie het een beetje als een 'voor en na'. Ze staan echt op mijn netvlies. Aan de ene kant zie ik een vrolijk meisje met een bos haar. Aan de andere kant een kaal meisje. Een kwetsbaar kind die in elkaar gedoken rondloopt."

De woning aan de Madoerastraat in Vlaardingen waar het gezin woonde. Foto uit mei 2024 | Foto: Twee

10:20 | Waarom niet gestopt als pleegouder?

Op 10 mei 2023 speelden de pleegouders met de gedachte om te stoppen met het zorgen voor het pleegmeisje. "We hadden gesprekken en er zou hulp worden ingezet", aldus de pleegvader. "Daar wacht je dan op. In de tussentijd werd alles alleen maar erger. Op een gegeven moment werden de cijfers op school beter door de structuur die ze had in haar leven en de straf die we gaven, zoals in de hoek staan. Daarom hebben we besloten haar te blijven verzorgen."

10:15 | Appcontact

De rechter leest appcontact voor van 10 mei 2023. 'Moet je haar niet laten drinken of iets eten voordat ik een flauwgevallen of uitgedroogd kind heb?', appte Daisy naar John. 'Het is jouw straf niet de mijne, want ik ben er wel een beetje klaar mee', reageert John. Tot slot reageert Daisy: 'dan moeten we ze wegdoen, dan moeten we maar wat harder werken.'

Het gaat om 'gestolen 1400 euro' in andere appjes. De rechter vraagt of dit gaat om de bijdrage die ze krijgen voor de pleegkinderen. "Nee het ging om 1400 euro die het pleegmeisje gestolen had", aldus Daisy. Ze vertelt ook dat ze parttime is gaan werken sinds het pleegmeisje en haar zusje in het gezin kwamen.

10:10 | Camera's binnen en buiten

Binnen en buiten het huis hingen meerdere camera's. Volgens de pleegvader komt dat door kritiek van de biologische vader van hun pleegzoon. "Ik moest bewijzen hebben dat het goed ging. Binnen moest van het beveiligingsbedrijf, om bij een alarm te kijken of er echt iets aan de hand was." De pleegmoeder wist niet hoe dat precies zat. "John regelde de beveiliging."

09:56 | 'Wij worden neergezet als monsters'

John van den B. komt met een eerste reactie. "Ik betwist van een groot deel dat het gebeurd is en dat het zo gebeurd is. De context is weggehaald, eenzijdig beeld. Wij worden als monsters neergezet, maar de waarheid is anders. Ik heb haar inderdaad een keer vastgezet, maar niet mishandeld. Ik zette haar vast omdat ze zichzelf aan het verwonden was. Het meisje schoot met haar gedrag uit de maat en daar ben ik teveel in meegegaan."

Volgens John zou het pleegmeisje midden in de nacht de gaskraan hebben opengezet en hebben geprobeerd brand te stichten. Daisy reageert ook: "ik vind het allemaal heel moeilijk. Ik weet wat ik heb gedaan, ik weet wat ik niet heb gedaan en wat ik had moeten doen. Het is heel erg wat er met het pleegmeisje aan de hand is."

09:50 | Vijf advocaten

Nadat de Officier van Justitie heeft voorgelezen waar Daisy W. en John van den B. van worden verdacht gaat de zaak van start. De zaak is opgedeeld in drie delen: het Vlaardingse pleegmeisje, het zusje van het pleegmeisje en de twee Syrische broertjes die eerder in het gezin verbleven. Aan de kant van de slachtoffers zitten deze keer niet vier maar vijf advocaten. Er is ook iemand die de kinderen vertegenwoordigd die in het gezin verbleven, maar niet werden mishandeld. Zij hebben veel van de mishandelingen zien gebeuren.

09:48 | Zaak van start

De zaak begint met enkele mededelingen van de rechter. De advocaten van de pleegouders mogen niet herkenbaar in beeld worden gebracht 'vanwege redenen die de veiligheid raken'. Net als bij de voorbereidende zittingen mogen de verdachten niet herkenbaar in beeld worden gebracht en worden namen van de slachtoffers niet openbaar gemaakt. "En een waarschuwing vooraf: er zullen zeer indringende zaken worden besproken", zegt de rechter tot slot.

09:45 | Daar zijn de pleegouders

Het wordt plotseling muisstil in de rechtszaal. Om 09:45 uur komen de pleegouders de rechtszaal binnen en kan de zaak dan echt van start gaan. John heeft dezelfde zwarte hoodie aan en heeft donker vettig haar. Daisy is vergeleken met een maand geleden iets lichter gekleed. Ze kijken allebei strak voor zich uit. Zichtbaar onder de indruk proberen ze niet te kijken naar de vele mensen op de publieke tribune.

Zo'n tien familieleden van de verschillende slachtoffers wonen de zaak bij. Zichtbaar beduusd door de hoeveelheid mensen in de zaal nemen ze hun plaats in.

09:22 | Begin uitgesteld

Vanwege de lange rij buiten gaat de rechtszaak nog niet van start. Om 09:22 uur loopt de rechter, nog niet in toga gekleed, onrustig door de zaal. Het is onduidelijk wanneer de zaak wel echt van start zal gaan. Alleen mensen die op de lijst staan zullen nog worden binnengelaten, maar dat zijn er blijkbaar nog heel wat.

08:55 | Bomvolle rechtszaal

Het is een drukte van jewelste voor de deur van de beveiligde rechtszaal van Rotterdam. Er is veel belangstelling voor de zaak tegen de Vlaardingse pleegouders. Voor de deur komt een motorclub langs: Bikers Against Child Abuse (BACA). Zij delen flyers uit waarin zij aandacht vragen voor kindermishandeling. "Wij helpen kinderen in hun genezingsproces door zelfwaardering en vertrouwen te herstellen."

Motorclub BACA voor de deur van de rechtbank in Rotterdam | Foto: Twee

>> Kijk ‘het Vlaardingse pleegmeisje: het verhaal tot nu toe' hier terug

08:00 | Zevende zitting, voor het eerst inhoudelijk

Het is de zevende keer dat de zaak van de Vlaardingse pleegouders voor de rechter verschijnt, maar voor het eerst wordt de zaak inhoudelijk behandeld. Tijdens de zes voorbereidende zittingen werd al veel duidelijk over de gruwelijkheden die Daisy W. en John van den B. hun pleegkinderen zouden hebben aangedaan. De zaak wordt door het Openbaar Ministerie ‘Zaak Madoera’ genoemd, vernoemd naar de Madoerastraat, waar het gezin woonde.

De meeste details werden gedeeld bij de eerste voorbereidende zitting op 5 september 2024. De pleegouders zouden hun toen 10-jarige pleegdochter hebben geschopt en geslagen, hebben opgesloten in een kooi die onder stroom stond, en hebben vastgebonden met tie-wraps. Uiteindelijk belandt het pleegmeisje op 21 mei 2024 in zwaargewond en ondervoed in het ziekenhuis. Ze ligt in een coma waar ze een maand later pas uit zal komen. Ze zal voor de rest van haar leven intensieve zorg nodig hebben.

Bij de tweede voorbereidende zitting op 25 november 2024 werd duidelijk dat de pleegouders niet alleen het toen 10-jarige pleegmeisje hebben mishandeld, maar ook andere pleegkinderen die bij hun inwoonden. Het halfzusje van het pleegmeisje zou in een emmer met haar uitwerpselen hebben moeten staan. Naar twee Syrische jongetjes, die in 2021 korte tijd in het gezin verbleven, werden stoelen en brandende sigaretten gegooid.

Op 3 oktober 2025 waren de pleegouders voor het eerst zelf aanwezig bij de rechtszaak. Hier werd duidelijk dat de twee niet meer verdacht worden van poging tot doodslag, door het pleegmeisje van de trap af te duwen. John vertelde tijdens de zitting dat hij het jammer vindt dat er ‘een eenzijdig beeld’ bestaat over hem en Daisy. Hier wil hij pas tijdens de inhoudelijke behandeling verder op in gaan.

>> Lees hier alles terug over de zaak rond het Vlaardingse pleegmeisje